Sri Yukteswar en Swami Satchidananda stellen dat onze bewuste afwijzing niet nodig is omdat het leven de neiging geeft om in de juiste richting te duwen, en ik ben het daarmee eens..*

Wikipedia vertaalt dit woord als; 'het wordt begrepen als verwijzend naar gedragingen die in harmonie zijn met de "orde en gewoonte" die het leven in stand houden; "deugd", rechtvaardigheid of "religieuze en morele plichten".... 'Dit omvat plichten, rechten, wetten, gedrag, deugden en "juiste manier van leven". Dharma wordt verondersteld een transtemporele geldigheid te hebben en is een van de Puruṣārtha.' aha! Dit betekent dat DHARMA oneindig is!?

Laat me een persoonlijk verhaal delen:

Geboren in een gekke situatie, zijn velen van ons niet!? Jongste, oudste en enig geboren kind van Marianne Jacobs die op haar beurt de jongste van 5 kinderen was. Mijn moeder dochter van Jeanne Roode- Jacobs en Drs. Karel Frederik Jacobs, de enige van hun kinderen geboren op Nederlandse bodem. Mijn ooms, alle drie, geboren en getogen in Nederlands-Indië en mijn tante, geboren in Chili. Mijn grootvader van moeders kant was tropisch landbouwkundig ingenieur van beroep en pas in de latere jaren van hun huwelijk zouden ze zich hier vestigen en wonen waar ze voor de laatste keer wortel zouden schieten en mijn moeder zouden opvoeden, en uiteindelijk ook mij, maar daar kom ik nog op..

Mijn vader, Rene Rutger Antonius Paul Webb, de mystieke prins die ik bij elke stap die ik zet mis, was getrouwd en had vier kinderen toen hij mijn moeder ontmoette in het ziekenhuis waar ze beiden destijds werkten. Mijn vader, cardioloog en mijn moeder, verpleegster en zijn assistent. Zoals je kunt zien was ik zijn jongste.. Papa, tweede zoon van Maria Louise 'Rietje' Webb Husser en Rutger John Felix 'Tutti' Webb. Zijn oudere broer overleed enkele jaren eerder aan een terminale ziekte. Papa, geboren in Utrecht tijdens de tweede Wereldoorlog in het geheim vanwege de verantwoordelijkheid van mijn grootouders in de Nederlands-Indische verzetsgroep. Ten tijde van zijn geboorte werden vrouw en kinderen natuurlijk geheim gehouden om veiligheidsredenen. Mijn geliefde grootvader Tutti werd gearresteerd en doodgeschoten op 5 september 1944, toen mijn vader 5 maanden oud was.. Het verlies van mijn opa moet verwoestend zijn geweest en mijn grootmoeder Rietje hertrouwde snel en zou later nog een dochter en een zoon krijgen. Ik kan op dit moment niet meer details delen, omdat mijn vader in 1992 bij een dodelijk auto-ongeluk om het leven is gekomen. Als u meer wilt weten over de geschiedenis van mijn grootvader Tutti, kunt u de literatuur van Ernst Jansz raadplegen, aangezien zijn vader en mijn grootvader samen opgroeiden in Batavia en later samen naar Nederland kwamen.

Even doorspoelen naar 1992 het jaar dat ik verloor. Ik verloor gewoon, althans zo voelde ik me. Eén enorm verlies. Waardoor ik compleet verloren was, doodsbang en niet kon ademen. (Godzijdank voor kretek, gek hoe men rust kan vinden hierin wanneer de adem stokt...) In dit jaar verloor ik niet alleen mijn vader, maar ook mijn moeder. Ik verloor elk beetje houvast dat ik dacht te hebben en de wereld implodeerde compleet. Pas nu, in 2025, kan ik dit helder zien als een helder licht. De tweede partner van mijn moeder is onlangs overleden en als ik haar zie rouwen en zie hoe ze met dit verdriet omgaat, zie ik zoveel over hoe verloren ik was op dat moment. 

Dus het jaar 1992, ik werd dat jaar 8. Ik klampte me toen stevig vast aan de ouders van mijn moeder; opa en oma Jacobs. Ik heb de meest liefdevolle en warme herinneringen aan die tijd, omdat ik daar vaak was. Eindeloze wandelingen met mijn opa in het bos, pedicures en borduren met mijn oma, ze was vroeger zo vleitig. Ik hield van ze, vooral van mijn opa, hij was mijn rots en ik was de zijne, zo voelde het voor mij... Hij nam me mee naar allerlei leuke plekken, natuurexpedities, culturele uitstapjes, speeltuinen, winkelen; het was het beste. Hij nam me mee op zijn reizen door memory lane en deelde zijn avonturen van over de hele wereld. En oh, de schoonheid van al hun herinneringen en prachtige schatten die ze verzamelden. Verhalen, foto's, kunstwerken en postzegels. Ik nam het allemaal in me op. Ze lazen me voor en ik kon helemaal verdwaald raken tussen werelden.

Het werken met Tarot kwam heel natuurlijk. Ik kreeg mijn allereerste deck toen ik met mijn moeder in Utrecht door een esoterische boekwinkel aan het snuffelen was. Mijn moeder kocht voor zichzelf de Findhorn-kaarten, die de traditionele tarot verbinden met #mythen en #sprookjes. Hoewel dit deck in eerste instantie veel geschikter zou zijn geweest voor mijn leeftijd, koos ik zelf voor de #riderwaitesmithtarot. Een vreemde keuze voor een kind van nog geen 12 jaar oud. Ik sorteerde de kaarten en legde ze in mijn kamer op een soort altaarachtige plek naast wat kaarsen en de menselijke schedel die mijn grootvader ooit had gevonden en meegenomen tijdens zijn werk in de woestijn. (Bizar dat dit vroeger echt kon..)

Er kwamen boeken. Zeeën en stapels esoterische boeken met allerlei vertalingen van de symboliek. Voor mij was het allemaal een geweldige toevluchtsoord, terug naar binnen waar ik mijn eigen realiteit kon bepalen. Ik leerde de kaarten van binnenuit kennen en kreeg mijn eigen associaties ermee. Dat ontwikkelde zich tot een palet aan symboliek dat ik later op Karens school leerde ordenen. Er bleken zowel overeenkomsten als verschillen te zijn in de uitleg. Zo las ik over de #archetypische betekenis van #symbolen en heb ik, net als iedereen, ook mijn eigen verhaal over bepaalde beelden. Zo interpreteer ik dromen en beeldtaal in het algemeen. Volgens de numerologie is de Keizerin een belangrijke kaart voor mij en dat ben ik in de loop der jaren ook echt gaan voelen.

Yoga is en was altijd een manier om te kunnen blijven functioneren - een soort van - het delen van de praktijk gebeurde gewoon op die manier.. Het kwam van diep van binnen. Ik was 15 jaar oud en logeerde bij mijn vriendin Leonie toen ik erover begon te praten. Mijn zus ging naar yoga in de stad en het sprak me gewoon aan. In Huizen werd daar toen nog niet over gesproken voor een tiener, dus het moest wachten. Nog eens 2 volle jaren voordat ik voor het eerst op de mat stond. Je kunt hier over mijn oefening lezen.

Patanjali stelt dat Dharma deugd, rechtvaardigheid, wet, plicht, moraliteit, religie, religieuze verdienste en standvastig besluit omvat. Sutra 4.29 

We cultiveren constructief gedrag om minder constructief gedrag te vervangen en langzaam onze natuurlijke staat te ontrafelen en onze talenten te delen via een meditatieve staat. Daarom ontrafelen we langzaam het karmische paspoort en oefenen we gelijkmoedigheid van geest om in rechtschapenheid te leven. Een weg van meerdere levens..

Het Karmisch paspoort zijn aangeboren eigenschappen in ons gedrag; gedragspatronen of samskara. 'Zoals we zaaien, zo zullen we oogsten' is slechts de buitenste laag van het karmische raadsel. We zijn allemaal op die plek of in dat moment geweest waar we ons gevangen voelden in onze eigen besluitvorming. Wat we ook doen, we blijven op dezelfde plek eindigen, met hetzelfde soort uitkomst. Ja, ik weet dat je daar eerder bent geweest. Deze onderbewuste gedragspatronen worden bijna altijd aangestuurd door karmische verslagen waardoor we ons keer op keer in dezelfde patronen gedragen. Dit kan komen door karma dat in dit huidige leven is gecreëerd en het kan worden veroorzaakt door karmische verslagen uit het verleden. Wat de reden of oorzaak ook is, we oefenen gelijkmoedigheid van geest in dit proces van bewustwording van deze karmische afdrukken. Astrologische lezingen kunnen een geweldig inzicht geven in iemands karmische paspoort. Je kunt hier meer lezen over mijn astrologiepraktijk.

Ik ben tot het besef gekomen dat het deel uitmaakt van mijn eigen Dharma om tussen werelden te reizen. De wereld binnenin en de wereld daarbuiten. Wat ooit een toevluchtsoord was, is een uitgesleten pad geworden. We hebben allemaal deze aangeboren eigenschappen, ondeugden, deugden en een medicijn om te delen.

*Sri Yukteswar in Autobiography of a Yogi

*Swami Satchidananda in The Living Gita